آدم کش در فکر قلع و قمع کردن رقبا در جشنواره کن - مجله سرگرمی

پیش بینی های گای لاج منتقد ورایتی:

نخل طلا: آدم کش

آنطور که مردم و شرط بندهای بریتانیایی می گویند، فیلم محبوب خودم یعنی خرچنگ ساخته یورگوس لانتیموس، برنده بزرگ کن سال جاری خواهد بود. حالا اینکه این گمان بر پایه حرف های حقیقی شنیده شده مطرح شده یا علاقه برادران کوئن نسبت به کمدی های این چنینی عامل آن بوده است، را نمی توانم دقیقا مشخص کنم. اما با وجود اینکه خرسند می شوم برنده شدن این فیلم را ببینم، فکر نمی کنم بتواند انتخاب یک دست این هیات داوران متنوع باشد. احتمالش بیشتر است که هو سیائو-سین تایوانی که تجلیل هم شده بتواند به خاطر طراحی مجدد خارق العاده اش از فیلم های سنتی سبک ووشیا جایزه را به خود اختصاص دهد. این احساساتی ترین فیلم حاضر در رقابت نیست، اما استادی آن باورنکردنی است و در حالیکه می توان گفت هو مدت هاست استحقاق دریافت نخل طلا را داشته، غیبت هشت ساله اش از فیلمسازی، بازگشت او را حتی بزرگ تر و باشکوه تر نیز می نماید.

جایزه بزرگ: Son of Saul

26 سال از زمانی که یک فیلمساز تازه کار پیروز به کسب جایزه نخل طلا شد می گذرد و حتی با وجود اینکه احتمال بالایی هست که لازلو نمس 38 ساله بتواند کاری را که استیون سودربرگ کرد تکرار کند، چیزی به من می گوید که هیات داوران جایزه دوم را به او می دهند تا برای فیلم بعدی اش انگیزه بیشتری هم داشته باشد. به هر حال، به نظر من سخت است که این مطالعه سفت و سخت از آشویتس نتواند برنده یکی از جوایز اصلی گردد. این فیلم از زمان پیش نمایش در اوایل فستیوال تا به حال توانسته برخی از داغ ترین بحث های منتقدان را در کن به وجود بیاورد.

جایزه هیات داوران: پادشاه من

این جایزه از نظر تکنیکی به عنوان برنز کن به حساب می آید اما می توان گفت کمی کم اهمیت تر از جایزه بهترین کارگردان است و اغلب برای کارگردانان رو به رشد نگه داشته می گردد؛ البته تساوی گستاخانه سال گذشته بین ژان لوک گودار 83 ساله و اگزیویر دولان 25 ساله (که سال جاری هم یکی از اعضای هیات داوران است) نشان داد که این مسأله همواره حقیقت ندارد. مای وِن کارگردان این فیلم در سال 2011 برای سومین فیلمش Polisse نیز برنده همین جایزه شده بود و درست مانند آن فیلم، فیلم جدید او نیز منتقدان را به دو گروه تقسیم نموده است. در ازای هر منتقدی مانند پیتر دبروژ خود ورایتی که به نظرش سبک مای ون با شجاعت فرا رمانتیک است، منتقد دیگری وجود دارد که آن را نفرت انگیز می خواند! اما در سالی که رفتار درجه دو فستیوال با زنان بیش از حالت معمول باعث دردسر شده، جایزه برای یک کارگردان زن می تواند ارزش زیادی داشته باشد.

بهترین کارگردان: دنیس ویلنوو برای سیکاریو

از زمان پیش نمایش فیلمی با موضوع جنگ مواد مخدر ساخته این کارگردان کانادایی در اوایل هفته تا به حال، حتی سرسخت ترین هوادارانش نیز قبول داشته اند که این از آن نوع فیلم هایی نیست که در کن جایزه ببرد اما من به اندازه آن ها مطمئن نیستم. مطمئنا شانسش برای دریافت نخل طلا عملا صفر است چون بیش از حد سنتی است، بیش از حد فیلم های دیگر با همین موضوع از جمله هلی را به ذهن می آورد و کارگردانش به اندازه کافی خاص نیست که آن را بالا بکشد اما هیات داوران می تواند جایزه بهترین کارگردان را از زاویه دید بازرگانی تر طیف فیلم های هنری نیز نگه دارد. در هر حال نمی توان ارزش های کارگردانی چنین آثاری را زیر سوال برد؛ افرادی مانند نیکولاس ویندینگ رفن، آلحاندرو گونزالز ایناریتو و بنت میلر برنده سال گذشته نام هایی هستند که به ذهن می آیند. دقت باورنکردنی کات کردن، تصویربرداری و طراحی صوتی سیکاریو حتی آن هایی را که از جنبه های دیگر فیلم ناراضی بودند نیز تحت تاثیر قرار داد.

بهترین بازیگر: وینسنت لیندن برای اندازه یک مرد

پیش نمایش روز آدینه فیلم مزمن میشل فرانکو که یک مطالعه بیدارنماینده شخصیت انسانی است، باعث شده بسیاری بر نقش آفرینی تیم راث به عنوان پرستاری که رفتار آرامش رازهای دردناکش را پنهان می نماید شرط بندی نمایند. اگر هم این بازیگر بریتانیایی به خاطر حضوری که ممکن است بهترین نقش آفرینی جهت حرفه ای کاری اش باشد برنده گردد، اعتراضی از من نخواهید شنید اما من هنوز هم می گویم یک بازیگر پرقدرت دیگر ممکن است بالاخره به حقش برسد. وینسنت لیندن به مدت 30 سال است که یک نیروی مثبت برای فیلمسازانی از کلاد للوش گرفته تا کلیر دنیس بوده اما هرگز برنده یک جایزه بزرگ نشده است. این مسأله می تواند حالا تغییر کند.

بهترین بازیگر: کیت بلانشت و رونی مارا برای کارول

حتی با وجود اینکه اقتباس تاد هینز از داستان جذاب پاتریشیا های اسمیت بهترین نقدها را در کن سال جاری دریافت نموده، احتمالش زیاد است دست خالی از فستیوال بیرون برود اما به هرحال در زمین رقابت سالم بین ژائو تائو، امانوئل برکو، مارگریتا بای و ماریون کوتیار، من به بلانشت و مارا رای می دهم.

بهترین فیلمنامه: خرچنگ

اینجاست که به نظر من فیلم محبوب شرط بندها برنده خواهد شد. حتی آن هایی که از اجرای خشک فیلم راضی نیستند هم احتمالا اقرار خواهند کرد که نویسندگی آن یک دستاورد حقیقی با فرضیه ای که توسط تئوری به جلو راهنمایی می گردد و لحن خاص ادبی که آثار چارلی کافمن و یا حتی خود کوئن ها را به ذهن می آورد.

گروه ساختمانی آبان: گروه ساختمانی آبان: بازسازی ساختمان و تعمیرات جزئی و کلی و طراحی ویلا و فضای سبز و روف گاردن، طراحی الاچیق، فروش درب های ضد سرقت را زا ما بخواهید.